محمد سروش محلاتی مینویسد: «از نظر تاریخی مسلّم است که پیامبر خدا (ص) احکام اسلامی را به ”تدریج“ به مردم اعلام کرد. در سالهای نخستینِ بعثت تکالیف و وظایفِ مسلمانان بسیار اندک و محدود بود، اما د, ...ادامه مطلب
آیتالله معرفت مینویسد: «گروهی معتقدند که قرآن دو نزول داشته است: دفعی و تدریجی. در شب قدر همهٔ قرآن یکجا بر پیامبر اکرم (ص) نازل شده ]است[؛ سپس در طول مدت نبوت دوباره به تدریج نازل گردیده است. این نظر شاید مشهورترین نظر نزد اهل حدیث باشد و منشأ آن روایاتی است که این تفصیل در آنها آمده است. برخی به ظاهر روایات اخذ کرده و برخی با تأویل آن را پذیرفتهاند. ]...[ طبق روایات اهل سنت قرآن یکجا از عرش بر آسمان اول (پایینترینِ آسمانها) نازل گردید، آنگاه در جایگاهی به نام ”بیت العزّة“ به ودیعت نهاده شد، ولی در روایات شیعه آمده است که قرآن از عرش بر آسمان چهارم فرود آمد و در ”بیت معمور“ نهاده شد. ]شیخ[ صدوق آن را جزء عقاید امامیه دانسته است ]الاعتقادات، باب 31[. ]...[ اگرچه اهل ظاهر به ظاهرِ این روایات بسنده کرده، آن را همینگونه پذیرفتهاند، ولی اهل تحقیق به دلیل اشکالات زیر آن روایات را تأویل بردهاند: حکمت و مصلحت نزول قرآن از عرش به آسمان اول یا چهارم و قرار دادن آن در بیت العزّة یا بیت معمور چیست؟ چه حکمتی در این نقل مکان نهفته است؟ به علاوه، این نزول چه سودی برای مردم یا برای پیامبر (ص) دارد که خداوند آن را با عظمت یاد میکند؟ آنچه از قرآن خواندنی است همان آیات و سوره و معانی و مفاهیم راهگشاست. آیا آمدن آن در شب قدر در آسمان اول یا چهارم کسب فضیلتی است و توفیقی برای مرد, ...ادامه مطلب
آیتالله محمدهادی معرفت مینویسد: «قرآن مجموعهٔ آیات و سورههای نازلشده بر پیامبر اسلام است، که پیش از هجرت و پس از آن در مناسبتهای مختلف و پیشامدهای گوناگون به طور پراکنده نازل شده است. سپس گردآوری شده و به صورت مجموعهٔ کتاب درآمده است. نزول قرآن تدریجی، آیه آیه و سوره سوره بوده و تا آخرین سال حیات پیامبر (ص) ادامه داشته است. در دوران حیات پیامبر (ص) هرگاه پیشامدی رخ میداد یا مسلمانان با مشکلی روبهرو میشدند، در ارتباط با آن پیشامد یا برای رفع آن مشکل یا احیاناً پاسخ به سؤالهای مطرحشده مجموعهای از آیات یا سورهای نازل میشد. این مناسبتها و پیشامدها را اصطلاحاً اسباب نزول یا شأن نزول مینامند، که دانستن آنها برای فهم دقیق بسیاری از آیات ضروری است. این نزولِ پراکنده قرآن را از دیگر کتب آسمانی جدا میسازد، زیرا صُحُف ابراهیم و اَلواح موسی یکجا نازل شد و همین امر موجب عیبجویی مشرکان گردید: ”وَ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ لَا نُزِّلَ عَلَیهِ الْقُرْآنُ جُمْلَةً وَاحِدَةً ... ؛ کسانی که کفر ورزیدهاند گفتند چرا قرآن را یکجا بر او نازل نگردیده؟ ... ]فرقان: 32[“ در جواب آنان آمده: ”ذَلِکَ لِنُثَبِّتَ بِهِ فُؤَادَکَ وَ رَتَّلْنَاهُ تَرْتِیلًا؛ این به خاطر آن است که قلب تو را به وسیله آن استوار گردانیم و ]از این رو[ آن را به تدریج بر تو خواندیم ]فرقان: 32[“. در جای دیگ, ...ادامه مطلب